چسبندگی بینی بعد از جراحی یکی از شایع ترین عوارض جراحی بینی می باشد که سبب بروز مشکلات تنفسی در یک طرف یا هر دو طرف بینی می شود. مهم ترین علت بروز این عارضه بعد از جراحی بینی ، برداشتن مخاط بینی و یا وارد کردن آسیب شدید به آن در حین جراحی و عدم ترمیم برش ها و زخم های جراحی می باشد. مخاط بینی که سطح داخل بینی و سینوس ها را پوشانده است ، با ترشح مواد خاصی میزان رطوبت را در داخل سطح بینی و سینوس ها تنظیم می کند. بنابراین مخاط بینی در بهبود عملکرد بینی نقش بسیار مهم و ویژه ای دارد.
علت ایجاد چسبندگی بینی بعد از جراحی بینی چیست؟
چند عامل میتوانند منجر به چسبندگی بینی پس از جراحی شوند:
- آسیب پوشش داخلی بینی : در طول جراحی بینی ، پوشش مخاطی داخلی بینی مورد آسیب و برش قرار میگیرد. این آسیب میتواند باعث واکنش التهابی و ترشح خون و بافتهای آسیبدیده شود. اگر این ترشحات خشک شوند ، میتوانند سبب چسبندگی موقتی مجاری بینی شوند.
- تورم بینی پس از جراحی : پس از عمل جراحی بینی ، تورم قابل توجهی در بافتهای نرم بینی رخ میدهد. این تورم میتواند موجب تنگ شدن موقتی مجاری بینی و چسبندگی داخلی شود.
- عفونت پس از جراحی : در موارد نادر ، عفونتهای پس از عمل میتوانند باعث افزایش ترشحات غلیظ و چسبنده در داخل بینی شوند که خطر چسبندگی را افزایش میدهند.
- مشکلات در فرآیند ترمیم زخم : گاهی اوقات فرآیند ترمیم زخم بینی پس از جراحی به درستی انجام نمیشود که میتواند منجر به تشکیل بافتهای اضافی غیرطبیعی (سینکیا) و چسبندگی شود.
معمولا چسبندگیهای موقتی پس از جراحی بینی با استفاده از داروهای ضدالتهاب ، مرطوب کنندهها و انجام تمرینات تنفسی درمان میشوند. اما در موارد شدید ، ممکن است نیاز به درمانهای پیشرفتهتر یا جراحی مجدد باشد.
علائم چسبندگی بینی چیست؟
- گرفتگی بینی
- تنگی نفس
- اختلالات تنفسی
چگونه می توانیم از چسبندگی بینی بعد از عمل جلوگیری کنیم؟
برای پیشگیری از چسبندگی بینی پس از جراحی رینوپلاستی ، میتوان اقدامات زیر را انجام داد:
1. استفاده از پک بینی و تامپونهای داخل بینی: معمولاً پس از جراحی بینی ، جراح زیبایی بینی از پک (تامپون) بینی استفاده میکند تا از چسبندگی و خونریزی جلوگیری شود. این پکها معمولاً پس از چند روز برداشته میشوند.
2. استفاده از استنتهای داخل بینی : در برخی موارد ، پزشک از استنتهای سیلیکونی یا پلاستیکی نرم داخل بینی استفاده میکند تا مجاری بینی را در طول دوره ترمیم زخم باز نگه دارد.
3. استفاده از اسپریها و محلولهای مرطوب کننده : پزشک معمولاً اسپریها و محلولهای مرطوب کننده بینی را تجویز میکند تا از خشکی و چسبندگی مخاط بینی جلوگیری شود.
4. انجام تمرینات تنفسی : انجام تمرینات تنفسی مانند بازدم قوی از بینی میتواند به باز نگه داشتن مجاری بینی کمک کند.
5. استفاده از داروهای ضدالتهاب و ضدعفونی کننده : پزشک میتواند از داروهایی مانند کورتون و آنتیبیوتیکها برای کنترل التهاب و پیشگیری از عفونت که میتواند موجب چسبندگی شود ، استفاده کند.
6. رعایت دستورالعملهای پس از عمل : رعایت کامل دستورالعملهای پزشک در مورد استراحت ، رژیم غذایی و مراقبتهای لازم پس از عمل نیز بسیار مهم است.
در صورت بروز چسبندگی شدید یا مقاوم ، ممکن است نیاز به درمانهای تهاجمیتر مانند جراحی مجدد باشد.
درمان چسبندگی بینی
پزشک با دستور انجام سی تی اسکن علت این عارضه بعداز جراحی را تشخیص داده و برای درمان آن اقدام به انجام جراحی ترمیمی می نماید. در جراحی ترمیمی بینی جهت رفع این عارضه ، جراح یک لایه سیلاستیکی درون بینی قرار می دهد که این لایه از نزدیک شدن دو طرف بینی به هم جلوگیری کرده و چسبندگی را قطع می کند. لایه سیلاستیکی باید مدت یک هفته در بینی باقی بماند. در این فاصله زمانی مخاط بینی و پوشش درونی آن ترمیم می شود و پس از بهبود مشکلات تنفسی بیمار، لایه سیلاستیکی از درون بینی او برداشته می شود.
