چسبندگی بینی بعد از جراحی یکی از شایع ترین عوارض جراحی بینی می باشد که سبب بروز مشکلات تنفسی در یک طرف یا هر دو طرف بینی می شود. مهم ترین علت بروز این عارضه بعد از جراحی بینی ، برداشتن مخاط بینی و یا وارد کردن آسیب شدید به آن در حین جراحی و عدم ترمیم برش ها و زخم های جراحی می باشد. مخاط بینی که سطح داخل بینی و سینوس ها را پوشانده است ، با ترشح مواد خاصی میزان رطوبت را در داخل سطح بینی و سینوس ها تنظیم می کند. بنابراین مخاط بینی در بهبود عملکرد بینی نقش بسیار مهم و ویژه ای دارد.
علت ایجاد چسبندگی بینی بعد از جراحی بینی چیست؟
چند عامل می توانند منجر به چسبندگی بینی پس از جراحی شوند:
- آسیب پوشش داخلی بینی : در طول جراحی بینی ، پوشش مخاطی داخلی بینی مورد آسیب و برش قرار می‌گیرد. این آسیب می‌تواند باعث واکنش التهابی و ترشح خون و بافت‌های آسیب‌دیده شود. اگر این ترشحات خشک شوند ، می‌توانند سبب چسبندگی موقتی مجاری بینی شوند.
- تورم بینی پس از جراحی : پس از عمل جراحی بینی ، تورم قابل توجهی در بافت های نرم بینی رخ می دهد. این تورم می تواند موجب تنگ شدن موقتی مجاری بینی و چسبندگی داخلی شود.
- عفونت پس از جراحی : در موارد نادر ، عفونت های پس از عمل می توانند باعث افزایش ترشحات غلیظ و چسبنده در داخل بینی شوند که خطر چسبندگی را افزایش می دهند.
- مشکلات در فرآیند ترمیم زخم : گاهی اوقات فرآیند ترمیم زخم بینی پس از جراحی به درستی انجام نمی‌شود که می‌تواند منجر به تشکیل بافت‌های اضافی غیرطبیعی (سینکیا) و چسبندگی شود.
معمولا چسبندگی های موقتی پس از جراحی بینی با استفاده از داروهای ضدالتهاب ، مرطوب کننده ها و انجام تمرینات تنفسی درمان می شوند. اما در موارد شدید ، ممکن است نیاز به درمان های پیشرفته تر یا جراحی مجدد باشد.
علائم چسبندگی بینی چیست؟
- گرفتگی بینی
- تنگی نفس
- اختلالات تنفسی
چگونه می توانیم از چسبندگی بینی بعد از عمل جلوگیری کنیم؟
برای پیشگیری از چسبندگی بینی پس از جراحی رینوپلاستی ، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:
- استفاده از پک بینی و تامپون های داخل بینی : معمولاً پس از جراحی بینی ، جراح زیبایی بینی از پک (تامپون) بینی استفاده می‌کند تا از چسبندگی و خونریزی جلوگیری شود. این پک‌ها معمولاً پس از چند روز برداشته می‌شوند.
- استفاده از استنت های داخل بینی : در برخی موارد ، پزشک از استنت‌های سیلیکونی یا پلاستیکی نرم داخل بینی استفاده می‌کند تا مجاری بینی را در طول دوره ترمیم زخم باز نگه دارد.
- استفاده از اسپری‌ها و محلول های مرطوب کننده : پزشک معمولاً اسپری‌ها و محلول‌های مرطوب کننده بینی را تجویز می‌کند تا از خشکی و چسبندگی مخاط بینی جلوگیری شود.
- انجام تمرینات تنفسی : انجام تمرینات تنفسی مانند بازدم قوی از بینی می‌تواند به باز نگه داشتن مجاری بینی کمک کند.
- استفاده از داروهای ضدالتهاب و ضدعفونی کننده : پزشک می تواند از داروهایی مانند تزریق کورتون بینی و آنتی‌بیوتیک ها برای کنترل التهاب و پیشگیری از عفونت که می‌تواند موجب چسبندگی شود ، استفاده کند.
- رعایت دستورالعمل‌های پس از عمل : رعایت کامل دستورالعمل‌های پزشک در مورد استراحت ، رژیم غذایی و مراقبت‌های لازم پس از عمل نیز بسیار مهم است.
در صورت بروز چسبندگی شدید یا مقاوم ، ممکن است نیاز به درمان‌های تهاجمی تر مانند جراحی مجدد باشد.
عوارض چسبندگی بینی بعد از عمل
یکی از مهم ترین عوارض چسبندگی بینی بعد از عمل کاهش عملکرد طبیعی بینی است. این عارضه ممکن است به شکل انسداد یک طرفه یا دو طرفه بینی ظاهر شود و تنفس را دشوار کند. همچنین ، چسبندگی های شدید می توانند شکل ظاهری بینی را نیز تحت تأثیر قرار دهند و نتیجه زیبایی عمل را به خطر بیندازند.
علاوه بر مشکلات تنفسی ، یکی دیگر از عوارض چسبندگی بینی بعد از عمل، کاهش حس بویایی است. چسبندگی ها می توانند مسیرهای جریان هوا در بینی را تغییر دهند و حس بویایی را مختل کنند. این موضوع می تواند بر کیفیت زندگی روزمره بیمار تأثیر منفی بگذارد.
درمان چسبندگی بینی
پزشک با دستور انجام سی تی اسکن علت این عارضه بعداز جراحی را تشخیص داده و برای درمان آن اقدام به انجام جراحی ترمیمی می نماید. در جراحی ترمیمی بینی جهت رفع این عارضه ، جراح یک لایه سیلاستیکی درون بینی قرار می دهد که این لایه از نزدیک شدن دو طرف بینی به هم جلوگیری کرده و چسبندگی را قطع می کند. لایه سیلاستیکی باید مدت یک هفته در بینی باقی بماند. در این فاصله زمانی مخاط بینی و پوشش درونی آن ترمیم می شود و پس از بهبود مشکلات تنفسی بیمار، لایه سیلاستیکی از درون بینی او برداشته می شود.
